Gülseli İnal Şiirleri

**Josephine** · 18.08.08, 06:59

Bense Uzatmıştım Saçlarımı Koyu Bir Irmak İçin

İnce sızılar duyarım günle gecenin birleştiği yerde
yavaş yavaş solan bir çiçeğin solgun ışığı yansımıştır yüzüme
oysa gün parlak gökyüzü kızıldır henüz
yalnızlıklardan sıyrılıp bir iki yıldız
yıldızlardan aldığım bir gülüştür benimki
takındığım dudağımın ucundaki
derin bir dağ kovuğunda otururum
sonra bir kartalla senlibenli
birazdan gün solacak sessizlik
takınacak kendi sessizliğini
istek başlayacak denizden
bir martının mavi sayrıl uçuşundan
bir iki beyaz martı geçecek
şölen mi başlayacak ne
kırmızıyla yeşilin tutuştuğu yerde
altın sağraktan akan suyun sessiz görünüşü gibi

yeter diyor morluk
sır verdim dağlara ben
sır verdiklerim içinde
takındığım gülüşüm de var.
Nedir bu beni saran sonsuz kıyılar
uğuldayan ormanlar denizin durmadan yükseldiği kumsal
dalgaların bölündüğü kıyı
arayışlarla başlayan gece küskün biten sabah
nedir nedir beni saran hüzün
gökyüzünden topraktan ve sudan
hiç durmadan fışkıran akşam
bense
uzatmıştım saçlarımı
koyu bir ırmak için
bense
önümdeki yeşil başlı ağaçların eğildiği
yüzümü yıkadığım o eski sunak
önümden akıp geçen bir kara yelkenli
saçlarım ise günışığından arta kalan
bir yele gibi önüne katmış da ışığı
güpegündüz bir gülün boyatışını
bekleyebilirim sonsuza dek
bekleyebilirim yeni doğan bir sabah sevisini
kollarımdan geçen ırmak
başımı yasladığım yeşil ay
kurallarım var hiç bir doğaya uymayan
şaşırmalarımda hiç durmadan gökyüzüne bir gül boy atar.

Gülseli İnal

18.08.08, 06:59	#3 (permalink)
Kullanıcı Profili Josephine Beta Üye Kullanıcı Bilgileri Üyelik tarihi: Feb 2008 Nerden: Adana Mesajlar: 5.415 Konular: 1058 Puan Grafiği Rep Puanı:2028 Rep Gücü:0 RD: Teşekkür Ettiği Teşekkür: 46 73 Mesajına 92 Kere Teşekkür Edlidi :	Bense Uzatmıştım Saçlarımı Koyu Bir Irmak İçin Bense Uzatmıştım Saçlarımı Koyu Bir Irmak İçin İnce sızılar duyarım günle gecenin birleştiği yerde yavaş yavaş solan bir çiçeğin solgun ışığı yansımıştır yüzüme oysa gün parlak gökyüzü kızıldır henüz yalnızlıklardan sıyrılıp bir iki yıldız yıldızlardan aldığım bir gülüştür benimki takındığım dudağımın ucundaki derin bir dağ kovuğunda otururum sonra bir kartalla senlibenli birazdan gün solacak sessizlik takınacak kendi sessizliğini istek başlayacak denizden bir martının mavi sayrıl uçuşundan bir iki beyaz martı geçecek şölen mi başlayacak ne kırmızıyla yeşilin tutuştuğu yerde altın sağraktan akan suyun sessiz görünüşü gibi yeter diyor morluk sır verdim dağlara ben sır verdiklerim içinde takındığım gülüşüm de var. Nedir bu beni saran sonsuz kıyılar uğuldayan ormanlar denizin durmadan yükseldiği kumsal dalgaların bölündüğü kıyı arayışlarla başlayan gece küskün biten sabah nedir nedir beni saran hüzün gökyüzünden topraktan ve sudan hiç durmadan fışkıran akşam bense uzatmıştım saçlarımı koyu bir ırmak için bense önümdeki yeşil başlı ağaçların eğildiği yüzümü yıkadığım o eski sunak önümden akıp geçen bir kara yelkenli saçlarım ise günışığından arta kalan bir yele gibi önüne katmış da ışığı güpegündüz bir gülün boyatışını bekleyebilirim sonsuza dek bekleyebilirim yeni doğan bir sabah sevisini kollarımdan geçen ırmak başımı yasladığım yeşil ay kurallarım var hiç bir doğaya uymayan şaşırmalarımda hiç durmadan gökyüzüne bir gül boy atar. Gülseli İnal