 Gölgelere Dair
Gölgelere Dair
Suların karardığı bir çağda birtakım günah yüklü
gemiler harekete hazırdı , iyice biliyorum
gölgeler vardı , kalın tasmaları vardı gölgelerin ,
ürkek sesler suları yarıyordu , bakıyorsunuz
kuşlar bayağı gülüyordu , karanlık gölgeleri
ürkütüyordu , onlar bağlı olmayı hoş
görüyorlardı , korkarken ölümü düşünüyorlardı
muhakkak.
Kafaları kalındı belliydi
Gözleri kalındı belliydi
Kulakları kalındı belliydi
Aslında kafalarının kalın olması , gözlerinin kalın olması
önemliydi onlar için , incelik dedin mi kötülük
geliyordu akıllarına.
Onlar bir gemiye bindiler
- ben ona günah yüklü gemi dedim
Onlar oturup tasmalarından ötürü gönendiler
- ben onlara gölge dedim
Halbuki bana bakıp yadsıyorlardı , benim onları
tasmalarından ötürü küçük gördüğüm belliydi ,
benim onları başında ve sonunda sevdiğim
belliydi , ama anlaşamadığımız muhakkaktı.
İşte ben bu noktada durdum
Denize baktım iyi dedim
Korkulu dağlara baktım iyi dedim
Doğrusu hep doğaya bakıp iyi diyordum.
Ama gölgeler giysilerle ilgileniyorlardı , utanıyordum
Hep araçlardan söz ediyorlardı , ben utanıyordum
Sonra bir çağ geldi , baktım kafamda karıncalar vardı ,
sonra yapılardan yollardan bıkmıştım , ıssız
sokaklar beni ürkütüyordu , kötü meydanlarda
boğuluyordum , suları borulara almalarına
kızıyordum , hele hele hep düğmelere basıp
yaşamalarına çok çok içerlemiştim , sonra
kalkıp afrikaya gittim , ohh afrikaya.
Maraş - 1958
Erdem Bayazıt |