 İki Dal
İki Dal
Bir ulu çınarın
Ayrı iki dalı gibiyiz
Sen bir dalı
Dalların en körpesi
Göklere yıldızlara yakın
Doruktasın
Dilersen
Portakal rengine boyanır bulutlar
Akşamları hâyal içindesin
Samanyolundasın geceleri
Seyran edersin
Ben öteki dalı
Çınarın gövdesine yakın
Eğilmişim
Kara toprak kemend atmış boynuma çeker
Ben çekerim
Ecel teri döktürür
Her düşen yaprak
Gayrı yalnızlıktan
Böcek seslerinden usandım
Bakma aradaki dallara
Son gücümle biraz ben doğrulayım
Biraz sen eğil...
Kaynak: İki Dal 1957
Celal Vardar |