Sensiz Uyanmak Sensiz Uyanmak Uyanmak var ya, sensiz; yataklarda bir bilsen Sanki gökler, bir kurşun buharıyla omzumda... Ve ne tuhaf, gözlerim... gözlerime bir nehir Bağlansa dolmayacak bir boşluk var başımda Aynası gözlerimin, gönlündedir bilirim Ruhuna sinmiş derim, dudağımın izleri! Günahı hayal eder, utanır, irkilirim Kirletmek bize düşmez, derim, nur denizleri Bakma sen gönlüme, sitemi bitmez Ne hüznü eksilir, ne sana doyar Bilmez ki, kor ateş hülyalarının Yağmuru, bilinmez bir başka diyar... Açılır perdeler, bir gün ansızın Bir hülya bitmeden, bir hülya başlar Uyanmak var ya, sensiz; yataklarda bir bilsen... Ahmet Tevfik Ozan |