Kemal Özer


İstanbul’da 1935 yılında doğdu. İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdi. Edebiyat
Fakültesi’ndeki öğrenimini yarıda bıraktı. Cumhuriyet Gazetesi’nde çalıştı. İlk
şiirlerini 1952′de yayınlanmaya başladı. İkinci Yeniciler’i biraraya getiren
“Seçilmiş Hikayeler” dergisini çıkaranlar arasında yer aldı. Daha sonra “Şiir
Sanatı” adında aylık bir dergi çıkardı.
ESERLERİ
Gül Yordamı (1959)
Ölü Bir Yaz (1960)
Tutsak Kan (1963)
Kavganın Yüreği (1973)
Yaşadığımız Günlerin Şiirleri (1974)
Sen de Katılmalısın Yaşamı Savunmaya (1975)
Geceye Karşı Söylenmiştir (1978)
Kimlikleriniz Lütfen (1981)
Araya Giren Görüntüler (1983)
Çağdaş ve Boyun Eğmeyen (Seçmeler) (1985)
Sınırlamıyor Beni Sevda (1987)
İnsan Yüzünün Tarihinden Bir Cümle (1990)
Sanatçılarla Konuşmalar (İnceleme) (1979)
Güldeki Şafak (Gezi izlenimleri) (1979)
Nasrettin Hoca (1975)
Tatil Köyünden Öyküler (Çocuk kitabı)(1981)
Trenler Ne Güzeldir (çocuk kitabı) (1983)
Şiirlerle İstanbul (Antoloji) (1993)
ÖDÜLLERİ
1976 Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü Sen de Katılmalısın Yaşamı Savunmaya ile
1982 Toprak Şiir Ödülü Kimlikleriniz Lütfen ile
1991 Yunus Nadi Şiir Ödülü İnsan Yüzünün Tarihinden Bir Cümle ile
SEN VE İSTANBUL
Ben
Sana türkülerden sesleniyorum
Bir akşam vakti ve uzak
Deniz bütün ürperişleriyle kapında
Ayaklarını bekliyor küçük çakıl taşları
Ve gönlüm
Bir akşam vakti ve uzak
Ben
Sana türkülerden sesleniyorum
Bir sabah erkenden
Sisli ve yakın
Sancısı ellerinde başlıyor yalnızlığın
Kimsesizlik dilinmiş bir yürek gibi
Ellerini bekliyor
Uzanıp tutmuyorsun
Uzanıp tutmuyor parmakların
Sisli ve yakın
Ben
Sana türkülerden sesleniyorum
Dilimde semt semt dolaşıyor İstanbul
İki güzellik önündeyim
Biri o biri sen
İki güzellik önünde çırpınıyor bu yürek
Bu arzular böyle döküm saçım
Ve boynuma düğüm atan kadar
Sen ve İstanbul
Ben
Sana türkülerden sesleniyorum
Türkülerde öğreniyor İstanbul seni
Sesimde titreşiyorlar birer yaprak gibi
Enlem ve boylam daireleri
Yitirilmiş rüzgarı bulup çıkarıyorum
Diriliyor bütün bayrakları dünyanın
Bütün yüzyılları birden
Bir arada yaşıyor gönlüm
Ve türkülerde öğreniyorlar İstanbul’u
Türkülerde öğreniyorlar İstanbul seni


__________________________________________________ _____________

Melih Cevdet Anday

1915 yılında İstanbul’da doğdu. 1938 yılında sosyoloji öğrenimi için Belçika’ya
gitti. II. Dünya Savaşı nedeniyle yurda döndü. 1942′den başlayarak Ankara Milli
Eğitim Bakanlığı Yayın Müdürlüğü’nde danışmanlık, Ankara Kitaplığı’nda memurluk,
gazetecilik yaptı. “Tercüman”, “Büyük Gazete”, “Tanin” ve “Cumhuriyet”
gazetelerinde fıkra yazarlığı, sanat sayfası yöneticiliği yaptı, denemeler
yazdı. 1954′te başladığı İstanbul Belediye Konservatuvarı Tiyatro Bölümü
fonetik-diksiyon öğretmenliğinden 1977 yılında emekli oldu. 1964-69 yılları
arasında TRT Yönetim Kurulu’nda çalıştı. 1979′da UNESCO Genel Merkezi Kültür
Müşaviri olarak Paris’e gitti.
ESERLERİ
ŞİİR
Garip (Orhan Veli ve Oktay Rifat’la birlikte)1941
Rahatı Kaçan Ağaç 1946
Telgrafhane 1952
Yanyana 1956
Kolları Bağlı Odysseus 1962
Göçebe Denizin Üstünde 1970
Teknenin Ölümü 1975
Sözcükler 1978
Ölümsüzlük Ardında Gılgamış 1981
Tanıdık Dünya 1984
Güneşte 1989
Yağmurun Altında 1995
ROMAN
Aylaklar 1965
Gizli Emir 1970
İsa’nın Güncesi 1974
Raziye 1975
Yağmurlu Sokak 1991
Meryem Gibi 1991
TİYATRO
İçerdekiler 1965
Mikado’nun Çöpleri 1967
Dört Oyun 1972
ÖDÜLLERİ
Mikado’nun Çöpleri adlı oyunuyla 1967-68 İlhan İskender Armağanı
Gizli Emir adlı romanıyla TRT 1970 Sanat Ödülleri Roman Armağanı
Tarjel Vesaas’dan çevirdiği Buz Sarayı romanıyla TDK 1973 Çeviri Ödülü
Teknenin Ölümü şiir kitabıyla 1976 Yeditepe Şiir Armağanı
Sözcükler şiir kitabıyla 1978 Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü
Ölümsüzlük Ardında Gılgamış şiir kitabıyla 1981 İş Bankası Büyük Ödülü
TEK BAŞINA
Ölürken çocuklarımı unuttum
Küçük deniz kiprikleriyle sabah
Denedim bütün sabahları
Sana sürgünümün şarabını bıraktım al
Mumlarını güzelliğin ve hiçliğin
Bir de kaygumun soluk ellerini
Denedim bütün ölümleri
Ama görmedim büyülü ağaç
Ezilmiş sevdaların giysileri
Sana ayrılığın yayını bıraktım al
Bir de adını bilmediğim bir gökyüzünü
Lamalar gibi koşar bozkırda
Oysa ölümsüzlük şuracıkta, kar
Güneşi gibi doldurmuş odayı, basit
Anlamsız ve tek başına
Ayaklarım hayvan, üstüm başım bitki
Denedim bütün vakitleri al
Başka türlü geçmeyen bir vakitti