Dost Bildiklerim Dost Bildiklerim Sanırdım gündüzdü onlarla gece İçimde ümitti dost bildiklerim Ne zaman yıkılıp yere düştüysem Bırakıp da gitti dost bildiklerim. Nerde o sözlere kandığım günler Her gülen yüzü dost sandığım günler Acıdan kahrolup yandığım günler Terk edipte gitti dost bildiklerim. Korkar oldum bana dostum diyenden Varsa var olandan yoksa gidenden Ne onlardan eser kaldı ne benden Beni benden etti dost bildiklerim. Meydana çıkalı asıl çehreler Aydınlanmaz oldu artık geceler Yalanlar tükendi düştü maskeler Beni benden etti dost bildiklerim... Sibel Can |