Sensiz ve Çaresiz
Bu sensiz on ikinci gün
Artık seni daha az düşünüyorum
Canımı artık sıkmak istemiyorum
Seni düşününce üzülüyorum zaman yavaşlıyor
Bazen yüzümde bir gülümseme beliriyor
Arkasından nemli gözler çıkıyor meydana
Onlarca soru geliyor arkasından
Hep çaresiz hep acı dolu yalnız ben
Acaba aklının bi köşesin demiyim ?
Oda beni arada bir düşünüyor mu ?
Girdiğim her sokak çıkmazlarda ne yapsam olmuyor
Uyumasam onu düşünüyorum uyusam rüyalarımda geziyor
Artık bekliyorum ne zaman o gün gelecek diye hep bekliyorum
Artık satırlar bile tutamıyor beni onlarda benim gibi çaresiz
Belki bir az daha yalnız kalsam istediğime ulaşacak gibiyim
Sesliği bozup karanlığı yıkıp aydınlığa çıkmama az kaldı
Hissediyorum bir gün gelecek oda anlayacak bundan eminim
Belki arkamdan iten olsa hemen giderim ama
Mantığım ağır basıyor zaten sonlardayım
Birde kimsesiz kalırsam ya geri dönüş olmazsa
Ya uzak kalmak aşkımı körüklerse ya biri karşıma çıkmazsa
Bir ömür senin yüzünden ziyan olursa kendini affeder misin acaba ?
Bir gün güzelliğin kaybolup ellerin boş kaldığında keşke diyecek misin ?
Beni başkalarıyla karıştırma ben onlardan değilim ben sadece severim
Hem de ölünceye kadar artık laf ağızdan çıktı bir defa
Şimdi seni sevmemek için ölmeyi bekliyorum
Sanma ki intihar ediyorum aydınlığa çıkıyorum vede sensiz |