 Ay Doğarken
Ay Doğarken
Ay doğarken yavaş yavaş
Uyanır içimdeki bütün eksi duygular
Isınırım içerken, ay doğar.
Ay doğarken yavaş yavaş
Bulanır bütün sular
Ağarır karanlıklar
Yüzünü hatırlarım, ay doğar.
Bir ses gelir yavaş yavaş
Konuşur sanki dağlar
Ellerim ellerini
Kollarım seni arar, ay duyar.
Herkes gider yavaş yavaş
Çekilir uzaklara garip yalnızlığına
Ben içer ben ağlarım, ay ağlar.
Kurur gözlerimde hep yaşlar
Ağlamak neye yarar
Bilirim ki içinde.
Her gece bir ay doğar
Her gece bir ay batar...
Ajda Pekkan |